Eduard Coenen clubkampioen 2018 – 2019

Met 28 deelnemers  was de interne competitie goed bezet maar verwend als we zijn streven we uitbreiding na. Voor de vierde keer op rij is Eduard Coenen clubkampioen geworden.  Maar wie behaalde de top 10 dit jaar?
Wat hebben Juventus, Paris Saint Germain en Eduard Coenen met elkaar gemeen?
Allen worden met een ruime voorsprong kampioen en verliezen alleen als ze zich laten verassen. Eduard hoefde slechts 23 keer te spelen en had een voorsprong van 89 punten op de runner up.

Alleen Ernest Gerritsen en Ton Geenen wisten hem te verslaan en Rob Loose behaalde een keer remise. Voor de rest noteerde Eduard 20 overwinningen.  Uit het bijgewerkte kampioenoverzicht op deze site blijkt dat Eduard sinds het seizoen 1995 al 10 keer kampioen is geworden. De eerste ster is binnen en een tweede lijkt niet onmogelijk. Ook voor volgend seizoen geldt Eduard als topfavoriet.

Tijdens de vooruitblik op dit seizoen werd Ernest Gerritsen al gezien als podiumkandidaat en met een tweede plek was hij “best of the rest”.  Volgend jaar serieuze uitdager voor het kampioenschap?

De derde plek was de meest spannende positie dit seizoen , in de laatste ronde hadden nog 3 man kans op de laagste podiumplek. Rob Loose verloor van de afscheid nemende Gerrit de Wit maar omdat naast achtervolgers Ton Geenen (4^e) en Drago Bosnjak (5^e) ook verloren behaalde Rob toch nog het podium. Een evenaring van vorig seizoen en ook voor volgend jaar een  podiumkandidaat.

Ton Geenen  begon moeizaam maar herstelde zich gedurende het seizoen.  Knappe 4^e  plek voor de voorzitter die de top 10 altijd haalt als hij speelt. Elke speelronde aanwezig zijn is een kwaliteit die hij deelt met de nummer 5 Drago Bosnjak. Beide spelers halen stabiele resultaten en kwamen steeds hoger in de rangschikking.  Volgend seizoen waarschijnlijk weer top 10 plaatsen voor beide heren.

Iemand die minder tevreden kan zijn over zijn eindklassering is Robin Meinders. Een zesde plek is nog altijd verdienstelijk maar gezien zijn speelsterkte normaal gesproken een podiumkandidaat. Met de rapid beker behaalde hij wel een prijs.  Volgend seizoen een van de podiumkandidaten.

In zijn laatste seizoen als Pionneke lid werd Gerrit de Wit keurig zevende. Het podium was ieder jaar te hoog gegrepen maar elke tegenstander wist dat je tegen de sluwe Gerrit altijd goed moest opletten.

Het was qua resultaten niet het beste seizoen van Henri van den Bersselaar, normaal gesproken een outsider voor de titel maar dit jaar kwam hij niet verder dan een 8^e plek. Heeft ook maar 24 keer gespeeld dus met een hogere speelfrequentie had hij wel hoger gestaan. Mits in vorm is hij een van de weinigen die Eduard kan weerstaan en geldt komend seizoen als kanshebber voor de titel.

Volgens Eric Barentsen zelf is de 9^e plek zijn hoogste positie ooit. Met 30 optredens en 14 overwinningen speelde Eric een zeer degelijk seizoen. Knappe prestatie gezien de concurrentie.

De top wordt afgesloten door Frank van Hoogstraten, met 32 deelnames ook een vaste deelnemer aan de clubavond en top 10 is hem niet vreemd meer. Geldt ook voor volgend jaar weer als top 10 kandidaat.

Mischal Ensink speelde zijn eerste volledige seizoen en kwam maar 2 punten tekort voor de top 10.
Hoe dichtbij kan je zijn, volgend een nederlaag minder en dan wel  top 10?

Frank Dupont speelde net te weinig maar zal niet klagen over het resultaat. Als hij volgend jaar wat vaker komt zien we Dai Heinen terug in de top 10, verloor pas in de play off van de rapid beker. Simon Karsten zal als het goed is weer het hele seizoen kunnen meedoen en kan dan volgend jaar zijn 2^e plek van vorig jaar proberen te evenaren.

De rode lantaarn is voor Wim Cox en de titel van remiseschuiver gaat naar Rob Loose (10x).